Австриските цариници, кои не се возбудуваат без причина, го гледаат патниот документ со сомневање. Неколку минути претходно, жолтиот Мерцедес беше измерен на големата вага. Она што го покажа, не се совпаѓа со придружните документи. Камионот е дури два и пол тони потежок! Еден од царинските службеници го повикува сменоводителот кој излегува надвор. Внатре под вентилатор е ладно, надвор од сонцето се топи асфалтот.
Тие му ги даваат документите во негови раце и му објаснуваат нешто. Шефот се движи околу ладилникот на кој е напишано со големи букви “Транскоп”. На задната врата : сина табла “ТИР”
До него е налепницата ЈУ. Пломбата е во ред. Се врти кон возачот. Тој е млад, со кадрава коса. Неговите очи не се тргаат од царинскиот службеник.
Тој е премногу вкочанет и преплашен. Отворете го и растоварете го пополека, му кажа шефот и побрза да се врати под вентилаторот.
Петар Маневски, возачот на “мерцедесот”, не разбра ништо, но како што го гледа движењето и вревата на царинските службеници кои се упатиле кон вратата на ладилникот, сфаќа дека во тек ќе биде детално пребарување. Неговите нозе се пресекоја, срцето почна засилено да чука, неговите очи светнаа. Имаше моќ само да се потпре на предниот браник, со регистрација БТ 572-86. Прво од камионот беше извадена една гајба грозје, па потоа се извадија и другите. Цариниците се зафатија со растовар, додека шефот позади прозорецот на неговата канцеларија, со нозете на масата случајно разговараше на телефон со некој.
Хашишот помина
Во ѕидовите на фрижидерот, испреплетени во пластични кеси, се скриени два и пол тони хашиш.
Кога грозјето е растоварено, царинските службеници повторно ќе го прегледуваат камионот. И потоа ќе започнуваат да ги отстрануваат алуминиумските панели одвнатре.
Петар има доволно време да избега. Но, каде? Во Австрија ќе го фатат за неколку часа, а ако се врати дома, знае дека веднаш ќе биде затворен.
Пристапи кон царинските службеници. Се обиде да ги насмее и да им се нафрли говорејќи германските зборови со цел малце да ги придобие. Тие не обрнуваат внимание на него
“Подобро да бидам настрана”, си вели тој. “На овој начин ќе бидам уште посомнителен за нив”.
Големиот ладилник полека се празни. Потребни се уште неколку часа. Возилата што ја преминуваат границата во двете насоки создаваат страшно голема бучава. Потта се познава на службените кошули. Капите се фрлени настрана.
Кога Петар Маневски веќе губи секакво чувство за времето, се појави промена. Излегува шефот. Кошулата му е чиста, уредна, без траги од пот.
-Никс?
-Никс- одговара еден од цариниците.
Кимнува со главата и со аристократското движење на раката покажува да се прибира грозјето назад во камионот.
Тие ги грабаат гајбите и со стиснати заби го гледаат изненадениот Петар.
ー “Југословени”, рече нивниот шеф. Секогаш има некои проблеми со нив. Тие дури и не знаат како да пополнат било какви формулари. Еден од царинските службеници го разгледува моторот. Mрда со веѓите. Им објаснува на другите дека најверојатно се вградени нови делови, многу потешки од оригиналните.
Само кога слушна за затворање на вратата на фрижидерот, Петар се опушти. Чувствуваше дека е слободен, дека патувањето од Бејрут од кое беше постојано под стрес, на крај се исплати.
Во тој момент, тој не мислеше за кого овие две и пол тони хашиш беа наменети, и колку илјадници смртоносни дози можеа да се направат. Не мислеше на телата на зависниците од дрога, на нивните несигурни раце, на нивните образи пропаднати. Тој го избриша сето тоа ставајќи го менувачот во прва, за уште една победа на црвениот пасош, и со гласно смеење се упати кон Виена.
Амстердамска врска
Откако го растовари грозјето во Виена, тој продолжи со празен камион во Амстердам. Олеснетиот “Мерцедес” е слободен, ја прелета германската, а потоа и холандската територија без потешкотии. Овој пат не беше вклучен во неговиот патен налог, но знаеше како да го суреди тоа за назад во неговата фирма и да го скрие. Застана во мотел во близина на Амстердам.
Тој побара телефонска врска за со Југославија. Извади две пусулчиња од џебот. На едното пишувало Сами, под тој телефонски број во Белград. Тоа беше човек од “резерва”, за што и да се случи, Сиријец, студент во Белград, кој беше вмешан во шверц на дрога.
Дотогаш август 1982, Сами не постигнал многу напредок во студиите, но тој имаше доста направено доволно за белградскиот пазар на дрога. Пред еден месец, Окружниот суд во Белград го осуди на две години затвор за продажба на хероин. Окружниот суд потврди дека не е докажано неговото учество во група која се занимава со превоз на големи количини хашиш во добро организиран меѓународен шверц на дрога, со образложение дека хашишот и хероинот, сепак, се разликуваат како дрога.
Петар Маневски не мораше да ја повикува “резервата “. Веднаш, го доби Методија Димитровски во Битола.
Го направи тоа? “,
Да, рече на другата страна на жицата”…
Јас доаѓам утре! “.
Методија Димитровски, наречен Менде се појави следниот ден во Амстердам заедно со Алим, со кого Петар се сретнал кога ја товараа дрогата во Бејрут. Во меѓувреме, дојде голем русокос холанѓанец. Тие го однесоа камионот до хангар, каде внимателно ги извадија алуминиумските панели и
од внатрешноста на ладилникот ја извадија дрогата која ја сместија во картонски кутии.
Амстердамската врска функционираше како сат, беа поставени нови панели направени од изолација и стиропор, а потоа, без никаков знак дека некогаш биле отстранети се вратија на место. Направија само една грешка, во таа брзина во ќошот заборавија да извадат два килограми хашиш.
Менде доби 400.000, Петер 300.000 гулдени. Петар праша зошто за тоа што го стори не му се плати по двестотини марки за килограм во марки, како што се договорија. Методија го пресече:
– Прекини. Дали сакаш да завршиме во еден од овие канали? Добро е и ова што сме го добиле, и тоа се одлични пари.
Петар Маневски наскоро сфати дека Методи бил во право. Веднаш штом се вратил во Битола, тој го прекинал работењето и ја напушти “Транскоп”. За да си дојди неволјата сама почна да троши пари, да дава заеми, да части. Можеби за тоа била виновна неговата совест. Тој донираше 30.000 гулдени на татко му во Охрид, направи големи погреб за твојата баба. Од еден жител од Загреб купи БМВ за 25.000 гулдени, потоа за мотор Сузуки даде 6.000 марки и 150.000 динари за шетање. Патувал во Германија каде за набавка на материјал за изградба на својата куќа потрошил 10.000 гм. Наскоро тој го даде БМВ за 550.000 динари по кафаните. Таквото однесување не остана незаприметено. На крајот на годината го посетија инспектори од полиција. Тој брзо признава сè и посочува на Meтодија, во кого подолго време се сомневаа дека е една од врските за транспорт на многу дрога.
На судењето Петар рекол:
– Парите сакав колку што е можно поскоро, да ги потрошам.
Неговиот партнер Методија Димитровски не беше толку отворен и толку искрен. Нa
Судот ги потврди само своите генералии, ништо повеќе.
На барање на Судот, тој молчеше. Негираше дека има некаква врска со шверц со дрога. Кога бил уапсен на девизна сметка,имал 2.000 гулдени, 2.000 марки и 300.000 во динари. Беше утврдено дека
три недели пред апсењето, тој зел 15.000 гулдени. Тој беше неубедлив на судењето дека купил 10.000 гулдени од Петар, и дека 5.000 му биле дадени од непознат човек во Амстердам, кој што превезувал стока во камион. За патувањето до Софија, Будимпешта и Холандија го објасни дека е дел од неговата туристичката страст и потребата да се набават резервни делови за неговиот автомобил.
И двајцата сега ја издржуваат казната во КП Дом Идризово, во близина на Скопје, Петар седум, Менде пет години.
Интерпол во акција
Со нивното апсење беше прекината една гранка на голема меѓународна група за шверц на дрога. Познато е дека минатото лето Димитровски беше во Софија и остана во хотелот
Витоша каде се сретна со еден од организаторите на шверцот на опиум. Договорот е склучен, но со нивното апсење бил спречен да се случи. Во меѓувреме во тек е немилосрдна истрага на сомнителни луѓе која даде добри резултати.
Интерпол вели дека во мрежата која е составена од турци, либанци, холанѓанци,
англичани и данци на чело е 32-годишен либанец од Набла, Вехбе Ахмед Јусеф. Во август еден британски камион со дрога пристигна во Амстердам. Возачот се сретнал само со некој Tерпм Хостеруп регистриран дилер на дрога. Подоцна беше утврдено дека тој повторно го предаде истиот камион на истото место.
Во станот на Хостеруп, беа забележани еден данец, а потоа дојдоа двајца либанци. Сите отидоа во хотелот Ијтунел. Подоцна нив им се
се приклучи и Методија Димитровски. Нашите агенти веднаш го регистрираа како потенцијален шверцер на дрога, а целата група, освен Димитровски, наскоро беше уапсена во Холандија.
Во фокусот на истрагата дојде уште еден британски камион- со портокалова боја и рег.таб. NO-RBU-307-W со широка црвена лента на ладилникот. Тој е забележан низ Франција, Белгија, во еден град во Холандија во близина на Утрехт. Таму влезе во гаражата на една фирма. Кога ја напуштил следниот ден, полицијата го застана и откри 500 килограми дрога, а двајца шверцери биле уапсени.
За време на пребарувањето на гаражата, пронајдени се остатоци од хашиш. Телеграма веднаш се праќа во Швајцарија, чија полиција била вклучена однадвор. Ненадејниот упад на полицијата во хотелската соба во Лугано донесе интересен плен. Двајца Турци беа фатени, заедно со десетици чекови и лажни документи, меѓу кои пасошот HO-969111 на име Хасидур Бурхан. Подоцна беше откриено дека тое е вистинското име на Кенан Н, турски државјанин со дебело досие во Генералниот секретаријат на Интерпол. Ао Методија Диторовски и Питер Маневски во организирањето на југословенскиот канал за транспорт на хашиш од Средниот Исток до Амстердам.
(KРАJ)
Огнен Јаневски
Илистрована Политика 1984 г.
Битолчани во мрежата на криумчарење дрога Прв дел
Битолчани во мрежата на криумчарење дрога Втор дел
