Летни дни во 1972 година. Цела Битола вриеше како пчелина кошница. Се одржуваше ракометен квалификационен турнир за влегување во Прва сојузна лига на Југославија, се натпреваруваа 4 екипи, републички прваци “Пелагонија” од Битола, “Рудар” од Плевље, “Ровињ” од Ровињ и “Партизан” од Белград. Само за една екипа се отвораше вратата на Југословенската ракометна елита.
Какво славје! По четиридневни пеколни натпревари, во пресудниот меч со “Партизан”
на “Пелагонија” и беше доволно да извлечи реми, бидејќи двата други противници беа послаби и со победите над нив обезбеди до-
волна гол разлика. Битола ликуваше. Солзи радосници и громогласни повици од 6.000 илјадниот хор на “диригентот” Мате.

Хроничарите забележија:

“Ваква публика би посакал секој гpaд”

Д.Д.Такец Манаки и Битола